در زندگینامه ابوعلی سینا می خوانیم که او زبان فارسی و عربی را نزد استادان خود یاد گرفت
همین تک سند کافیست که بدانیم زبان ابوعلی سینا تورکی بوده است گو اینکه بخارا را ترکستان روس می نامیدند حتی اگر بارتولد تا اورتایلی نظری بر ریل داشته باشند.
او در مرزهای جغرافیای امروز ازبکستان چشم به جهان گشود و در مرزهای ایران و شهر همدان درگذشت و آثارش را عربی نوشت.
همچنان که شاعران اشعارشان را به فارسی می سرودند و آثار علمی را به عربی می نوشتند و به تورکی نظام و حاکمیت و لشگر می گستراندند.
ابن مقفع یا سیبویه تا ملاصدرای ایرانی کتابهایشان عربی است
ابونواس یا طغرایی ایرانی حتی یک بیت شعر فارسی ندارند
اما رودکی از بخارا و نظامی از آذربایجان و مولوی از بلخ تا قونیه اشعارشان اغلب فارسی است
برای همین آیا محل تولد، ملیت مشاهیر را تعیین می کند یا محل درگذشت؟
آیا زبان کتابها و اشعار تعیین می کند یا محل درگذشت؟
اکنون ترکیه مدعی است فارابی و بیرونی و مولوی و ابن سینا مشاهیر جهان تورک هستند .برایشان مجسمه و فیلم با کیفیت درست می کند.
بی بی سی با استناد به اینکه از ۲۷۰ اثر ابن سینا تقریبا همه به عربی هستند و یکی دو کتاب ترجمه منسوب به فارسی هم دارای اما و اگر هستند، او را دانشمند عرب می نامد.
در مورد نظامی یا فضولی هم چنین کشمش و نزاعی در جریان است.
یونسکو اکنون شیوه ای محتاطانه اتخاذ کرده و بسیاری از دانشمندان و شعرا را میراث مشترک ثبت می کند
من بر این باورم چنین مجادلاتی نژاد پرستانه هستند چون حیطه فرهنگی عربی در علم و دین تا مرزهای چین را درنوردیده بود، نباید همه علما را متعلق به عربها بدانیم گرچه همیشه نقش عربها در چنین تاثیر تمدنی را باید ستود
یا به واسطه شعر فارسی نباید همه را متعلق به ایران بدانیم چرا که اگر دانشمندی ژاپنی کل مقالاتش هم انگلیسی باشد، باز یک فرد انگلیسی نیست و زبان علم امروزه انگلیسی است.
تورکها نوشتن را کاری خفیف اطلاق کرده و سرشان با شمشیر و اسب و حکمرانی و قدرت گرم بود
و فارسی زبان لطیف و زیبای شعر بود از دربار عثمانی تا صفوی و بلخ و ترکستان در چین
در حالیکه مرزهای جغرافیایی و فرهنگی و دینی هزار سال قبل در هم آمیخته بود؛ شاید چنین درگیری هایی بی معنی و ناشی از تعصبات است.
#ابن_سینا #ابو_علی_سینا
