میلاد تحریری: “تورک دیلینده مدرسه- اولمالی دیر هرکسه” مطالبه و شعاری که ارکان فاشیسم در ایران را به لرزه در می آورد
مغز انسان در سنین نوزادی تشنه ی کسب اطلاعات هر چه بیشتر است و افراد بالغ می توانند به راحتی تعاریف و طرز فکر مختص خود را به ذهن این نوزاد تزریق کنند حال اگر این نوزاد در جامعه ای باشد که احترام به حقوق و آزادی بدون جهت در آن رواج داشته باشد تمام ارکان جامعه و همچنین کانون خانواده نخست زبان مادری و پس از آن زبان رایج علم را به فرزند خویش آموزش می دهند یا بهتر است بگوییم منتقل می کنند اما چیزی که نگران کننده هست، این است که جوامعی وجود دارند که در آن به حقوق ملت ها ارزشی قائل نیستند و همچنین به دلیل تبلیغات منفی علیه حق خواهی و آگاهی پذیری، توسط رژیم حاکم حتی بعضی از کسانی که حقشان ضایع و تحت آسیمیلاسیون قرار می گیرند به فلاکتی دچار می شوند که عادت به تحقیر شدن کرده اند زیرا حکومت مغز های آن ها را این چنین پرورش داده که شما همواره تحت کنترل ما زندگی کرده اید در حالی که با القا آنچه که می خواهند، رشادت ها و غرورآفرینی های پدران و مادران ایشان را نیز از یاد ها می برند تا شخص حتی احساس سرافکندگی از هویت خویش نماید. اینچنین می شود که پدر یا مادر از فرزند خویش زبان مادری اش را دریغ می کنند و همانگونه که گفته شد مغز نوزاد تشنه کسب اطلاعات است اما مستعد ویروس نیز می باشد و پدر و مادر که خود تحت تاثیر حکومت، اصالت و هویت خویش را از یاد برده اند حال با فرزندی روبرو هستند که یادگیری با زبان مادری در هر عرصه ای برای او بسیار آسان خواهد بود اما این حق و امتیاز را از او دریغ می کنند و ضعف سخنوری و ادراک زبانی را به فرزند خود روا می دارند. ابتدا باید قشری از جامعه را که تحت تاثیر انحصارطلبی حکومت یک قوم قرار گرفته اند با آگاهی دهی و مهم تر از آن تبلیغاتی که اساس علمی دارند از خواب غفلت بیدار کنیم این مرحله اول در احقاق حقوق ملتمان است پس از این بیداری، دیگر هیچ حکومتی نمی تواند تحصیل به زبان مادری را از این ملت دریغ نماید زیرا جامعه این را درک خواهد کرد که اگر تحصیل به زبان مادری اش نباشد پس از چند ده سال دوباره باید تلاش کنند تا ذهنیتی که مدرسه در فرزندانشان ایجاد نموده اصلاح نمایند.
تمام تلاش کسانی که خادم ملت آذربایجان هستند در رسیدن این ملت به حقوقشان است و تلاش کسانی که خائن به این ملت هستند، در پایمالی حقوق این این ملت است.
تحصیل به زبان مادری در یک کشور نشان دهنده ارزش دهی به ملت ها و همچنین اعتماد ملت ها به یکدیگر است به عنوان مثال دولت بلژیک، حق تحصیل به زبان مادری را در همه نقاط این کشور به رسمیت شناخته است؛ به این معنی که کودکان در خانواده‌های فرانسوی زبان، حتی اگر ساکن مناطق هلندی نشین باشند نیز می‌توانند به تحصیل به زبان مادری خود یعنی فرانسه ادامه دهند و بر عکس یا هند که بیش از 20 زبان رسمی دارد.
می خواهم در اینجا توصیه ای به حاکمان نمایم، در 21 فوریه سال 1952 در پاکستان شرقی پلیس به روی بنگال‌های معترضی که خواهان آموختن به زبان مادری بودند آتش گشود، که چهار نفر بر اثر آن کشته شدند و این حادثه به اعتراضات وسیعی منجر شد. بنگلادش، خود به کشوری مستقل تبدیل شد و بعد ها این روز به یاد کشته‌شدگان آن حادثه روز جهانی زبان مادری نام گرفت حال اگر می خواهید تاریخ دوباره تکرار شود به ظلم و ستم و سرکوب خود ادامه دهید.
