امروز ٢٧ اسفند سالروز کشتار مردم #اورمیه در روزهای آخر سال ١٢٩٦ ه.ش توسط #جیلوها میباشد.
#جیلولوق ؛ جنایت فراموش‌نشدنی صلیبیون
در آغاز قرن بیستم ، گروه‌های مسلح #ارمنی و #آشوری تحت حمایت مالی و ایدئوژیک هم‌کیشان ثروتمندشان در #اروپا و #روسیه به تبلیغ ایدئولوژی افراطی ملی‌گرایانه خود و پروژه تشکیل کشور ارمنی_مسیحی از دریا تا دریا (خزر_مدیترانه) می‌پرداختند و برای این منظور اقدام به کشتار بزرگی معروف به #فاجعه_جیلولوق در منطقه #قفقاز و شمال غرب #ایران کردند اما هرگز توسط محافل سیاسی ، رسانه‌ها و مراکز علمی به ویژه در داخل این کشور مورد توجه و بررسی قرار نگرفته است.
اوایل قرن پیش جهان دستخوش تحولات عظیمی شد که آثار آن هنوز هم ادامه دارد و بعضا زخم‌های تازه‌ای از آن سر باز می‌کند.
در آغاز این قرن بود که #جنگ_جهانی_اول آغاز شد ، یک طرف نیروهای متحد و در راس آنها #آلمان و #عثمانی بودند و در طرف دیگر نیز متفقین قرار داشتند که #بریتانیا ، #فرانسه و روسیه ، مهمترین کشورهای تشکیل دهنده آن بودند.
#ایران نیز با آنکه اعلام بی‌طرفی کرده بود ، اما در عمل تحت اشغال بریتانیا و روسیه بود.
اولی ، جنوب ایران تا همدان را در کنترل خود داشت و دومی شمال این کشور را شمال غرب ایران نیز صحنه درگیری‌های پی‌در‌پی عثمانی و روسیه بود.
طمع #فرانسه ، روسیه و بریتانیا برای تضعیف ، تجزیه و غارت این مناطق بعضا با درگیری بی‌واسطه و لشکرکشی مستقیم و بعضا نیز با تسلیح و حمایت از گروه‌های مختلف در سرزمین عثمانی ، قفقاز و ایران نمود می‌یافت.
گروه‌های اتنیکی_قومی منطقه‌ای ، از جمله طرف‌هایی بودند که به آلت دست قدرت‌ها برای پیشبرد اهداف‌شان تبدیل می‌شدند.
طی این سالها بود که مسلمانان در قفقاز و شمال غرب ایران در معرض کشتار بی‌رحمانه قرار گرفتند.
کشتاری که به دست آشوری‌ها (جیلوها) و ارامنه و با حمایت و تحریک کشورهای استعمارگر به ویژه روسیه ، فرانسه و بریتانیا صورت گرفت.
با این حال انعکاس این کشتار بسیار ناچیز و محدود بوده و نه تنها سیاسیون بلکه اهل پژوهش و رسانه‌ها نیز به دلایل مختلف از آن چشمپوشی کرده‌اند.
رسانه‌های ارمنی_غربی نیز با روشهای مختلف از جمله مطرح کردن ادعاهای اثبات نشده‌ای مانند “نسل‌کشی ارامنه” سعی در انکار فجایعی دارند که خود مسبب و آغازگر اصلی آن بوده‌اند.
آَشوری‌ها کسانی بودند که پس از پیوستن به متفقین و اعلان جنگ علیه عثمانی و متعاقب شکست به شمال غرب ایران #آذربایجان_غربی مهاجرت کردند.
مردم محلی نیز پس از مهاجرت آشوری‌ها به منطقه #آذربایجان آنان را جیلو (برگرفته از اسم کوه‌هایی در حکاری امروزی که آشوری‌ها قبل از مهاجرت در آنجا می‌زیستند) می‌نامیدند.
کشتار مردم محلی (تورک‌ها) به دست آنان که با همراهی #ارامنه و حمایت قدرت‌های بزرگ غربی روی داد ، در میان مردم منطقه به فاجعه جیلولوق معروف شده است.
قوای مسلح این قوم به رهبری مارشیمون بنیامین در حمایت از متفقین و با تحریک آنان علیه امپراطوری عثمانی اعلام جنگ کردند.
با شکست مقابل قوای عثمانی مهاجرت و وارد اراضی قفقاز و شمال غرب ایران شدند.
در منابع ، شمار آنان حدود ۱۲ هزار خانوار ذکر شده که از طریق #سلماس وارد #اورمیه در آذربایجان ایران شدند.
بعدها حدود ۸ هزار تن از ارامنه نیز از سمت #ایروان وارد اورمیه شدند.
بر اساس برخی منابع حدود ۲۰ هزار نفر از مسیحیانی نیز که از قبل در این منطقه سکونت داشتند به آنان پیوسته و پس از مسلح شدن به فکر تحقق رویاهای خود در این منطقه افتادند.
آنان چون نتوانسته بودند در سرزمین‌های عثمانی کاری از پیش ببرند ، تمرکز خود را معطوف به قفقاز و شمال غرب ایران (آذربایجان غربی) کردند.
پیوستن آشوریان و ارامنه محلی به قوای مسیحی به ویژه پس از قتل رهبرشان صورت گرفت و این اتفاق آنان را چنان را خشمگین کرد که تر و خشک را با هم سوزاندند و حق همسایگی دیرین را از یاد بردند.
البته شواهد نشان می‌دهد که عمده جنایات توسط مسیحیان غیر بومی انجام شده است.
